Svi relevantni pokazatelji koji su predočeni Skupštini opštine u Informaciji o stanju privrede, ukazuju da se, kao i 2009. godine, kada su odbornici razmatrali sličnu informaciju, može govoriti o “katastrofi” ili kako je tada ocjenjeno “strahovitoj situaciji”.
Kao godina za poređenje uzeta je 1995, kada je društveni proizvod činio 60,5 odsto republičkog proseka, a 2005. godine (od kada su najsvežiji statistički podaci) društveni proizvod prijepoljske opštine je 39 odsto proseka države Srbije. Od nekadašnjih 10.557 zaposlenih, do 2012. godine taj broj je sveden na svega 5.644, što je pad od nevjerovatnih 53,6 odsto. U odnosu na 2007. prijepoljska opština bilježi pad zaposlenosti od 22,6 odsto.
I dok je 1995. godine privreda činila 35,6 odsto narodnog dohotka, deset godina kasnije ona čini samo 14 odsto, a skoro tri puta uvećan je udio trgovine. Prosječne zarade su u odnosu na državni prosjek u zaostatku od preko 30 odsto. Broj nezaposlenih je davno premašio broj zaposlenih i trenutno je 6.475 osoba bez posla, odnosno svaki šesti stanovnik Prijepolja ne radi, što je za 50 odsto više od republičkog prosjeka. Od pomenutog broja nezaposlenih, dominiraju stariji od 40 godina.
Kako je to ocjenjeno u Informaciji o stanju privrede, a odbornici i članovi Opštinskog vijeća to prihvatili, privatizacija u opštini Prijepolje bila je “dosta neuspješna”. Šta znači “dosta neuspješno” ako se konstatuje da je posljedica “strahovit pad zaposlenosti jer je privatizacija bila uspješna sa svega oko devet odsto”?
Od početka svojinske transformacije u privatizovanim preduzećima ostalo je da radi samo 500 radnika, od 6.000 koliko ih je radilo pre početka privatizacije. Kroz stečaj su prodati ili su u postupku stečaja, giganti prijepoljske industrije kao što su bili Tekstilni kombinat, Industrija konfekcije “Iris”, Fabrika obuće “Limka”.
U ovom trenutku procenjuje se da stoje prazni objekti čija je površina preko 60.000 metara kvadratnih. Pogodni za braunfild investiranje, zbog inertnosti države koja u potpunosti ima pravo da odlučuje o sudbini ovih preduzeća u stečaju, ti pogoni propadaju ili su dati u zakup pod, najčešće, ne transparentnim uslovima. Jedan broj objekata koji čekaju da se reši njihov status, nalaze se u najužem centru grada i rastaču se na očigled ne samo vlasti već i građana i bivših radnika. Takva je sudbina ogromne zgrade “Irisa” na glavnoj prijepoljskoj ulici ali i Štamparije “Mileševo”, “Svetlosti”, “Javora”. Riječ je o najatraktivnijim lokacijama u opštini.
Iako je na Kolovratu, naselju koje je niklo zahvaljujući jednoj Industrijskoj zoni koja je sada “zaključana” i ostavljena da propada, druga Industrijska zona je uređena u istom dijelu grada, samo kraj magistralnog puta za Crnu Goru i to sredstvima iz inostranih fondova, čiji ukupan iznos do sada nije objelodanjen. Infrastruktura je uređena za 12 lokacija koje su ponuđene po veoma povoljnim uslovima, s tim da na svaki ar zemljišta, bude zaposlen jedan radnik. Iako je ideja bila da se na taj način privuku strani investitori, to se do sada nije dogodilo, već se na javni konkurs javilo 6 prijepoljskih privrednika koji već imaju svoja preduzeća, tako da se struktura privređivanja neće promijeniti.
Нема коментара:
Постави коментар