Predeli čudesne lepote

Već zaražena pričom o tri sela čudesne lepote - Kamenoj Gori, Sopotnici i Tičijem Polju, smeštenim na živopisnim padinama Ozrena i Jadovnika, odlazim na trodnevni izlet u planine, nedaleko od Prijepolja. Ovaj grad je nastao na srednjovekovnom karavanskom drumu Dubrovnik - Carigrad i prvi put se pominje 1332. godine u spisima Adama Gijoma. 

Za mene, Prijepolje ima  - tri zaštitna znaka. Prvi i najlepši je Beli anđeo, srednjovekovna freska iz 13. veka sa zidova Manastira Mileševe, pet kilometara udaljenog od Prijepolja. Uvek me bliski susret sa tom freskom uznemiri, kao i sve ljude osetljive na umetnost i lepotu. Mileševa vekovima čuva tradiciju, mir i duhovnost prijepoljskog kraja. Sagrađen je između 1219. i 1235. godine, i zadužbina je srpskog kralja Vladislava. Mileševa je vekovima bila čuvar moštiju Svetog Save. Od njegovog prenošenja iz Trnova (1236) do momenta kada ih Turci spaljuju na Vračaru 1594. godine. Pokazuju nam crkvu, ali i novi konak, riznicu, biblioteku...

Drugi simbol Prijepolja je svetska košarkaška legenda Vlade Divac, koji je rođen u Prijepolju. I čija se spomen-soba nalazi u Muzeju grada, gde hiljade školaraca sa ekskurzija svraća da dodirne njegov dres, patike, da vidi slike iz detinjstva.

Još jedno dobro mesto ove varoši jeste Muzej Prijepolja. Opremljen najsavremenijom tehnologijom za čuvanje vrednih dela umetnosti i kulture, posle rekonstrukcije izgleda sjajno. To je Evropa u Prijepolju. Kao i prva građanska televizija - TV Forum, koju su osnovale žene, novinarke Prijepolja. Nije slučajno što je Muzej ove godine predložen za nagradu - Evropski muzej godine. Nagradu, koju pod pokroviteljstvom Saveta Evrope dodeljuje Muzejski evropski forum sa sedištem u Liverpulu.

Zaštitni znak Prijepolja i njegove okoline je - raskošan usamljeni crni bor na Kamenoj Gori, koji raste na hiljadu metara nadmorske visine, star tri stotine godina, koji čuva sve tajne ovog prekrasnog planinskog sela. „Svetibor“, kako ga zovu u ovom selu, gde žive i stogodišnjaci, svakako je dobro energetsko mesto, koje ljudi osećaju. Dolaze kao na hodočašće, kako nam je pričao meštanin Dragan Gluščević, da ga zagrle, požele neku želju, i sa njim podele neku svoju muku. U blizini su i čudesni slapovi sela Sopotnice, koji su prirodni rezervat prve kategorije i etno-selo Tičije Polje, staro nekoliko stotina godina, jedinstven etnografski muzej na otvorenom sa karakterističnom planinskom arhitekturom od kamena i drveta.

Ljubazna i šarmantna Duška Bajić, direktorka Turističke organizacije Prijepolja sa svojim saradnicima, dočekuje nas tradicionalnim planinarskim pozdravom, logorskom vatrom, kuvanim vinom, rakijom i pesmom. Smeštamo se po kućama ljubaznih meštana. Ovde se dobro spava, umor brzo nestaje. Hrane nas kao bogove, njihovim specijalitetima. Razmenjujemo recepte. Čorba od koprive, pita od heljde, više vrsta pečenog krompira ispod sača sa kajmakom i sirom, priganice, kačamak, pršuta... Sokovi od lekovitog bilja...

Treba doći, videti, osetiti i pričati drugima o Kamenoj Gori, Sopotnici i Tičijem Polju. Ali i splavariti Limom, koji valja prethodno očistiti od simbola moderne civilizacije i potrošačkog društva, plastične kese, koja po svemu sudeći živi hiljadama godina i tako je srasla sa drvećem i šibljem da se može samo testerama ukloniti, koja u tom prekrasnom kraju deluje kao scenografija za kakav moderan horor film.